بررسی انعقاد شیمیایی پساب صنعتی با استفاده از آلومینیم سولفات، فریک کلراید و پلی آلومینیم کلراید

یده در این تحقیق جهت کاهش کدورت پساب پالایشگاه تصفیه گازشهید هاشمی نژاد با استفاده از روش انعقاد شیمیایی، اثر سه عامل مهم و موثر در فرایند انعقاد یعنی غلظت منعقدکننده، نوع ماده منعقد کننده و نیز اثر ph پساب بر روی راندمان این فرایند مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفته است. همچنین اثر ترکیب منعقد کننده ها بصورت دو به دو و افزودن عامل وزنی خاک بنتونیت نیز در فرایند تصفیه پساب مذکور مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایشات با استفاده از سه نوع ماده ی منعقد کننده ی پلی آلومینیم کلراید، فریک کلراید و سولفات آلومینیم در غلظت های متفاوت انجام شد و پس از تعیین غلظت مناسب هریک از مواد منعقد کننده بکمک آزمایش جار، آزمایشات در پنج مقدار phو با غلظت بهینه ی هریک از منعقد کننده ها صورت پذیرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که منعقد کننده های فریک کلراید و پلی آلومینیم کلراید بترتیب با 97% و 96% کاهش کدورت در غلظت 70 میلی گرم بر لیتر، بهترین کارایی را داشته ولی با توجه تولید رنگ ناشی از فریک کلراید و همچنین بالاتر بودن ph بهینه ی آن، استفاده از این ترکیب مناسب به نظر نمی رسد. پلی آلومینیم کلراید با ph نزدیک به ph اولیه پساب (67/7)، و عدم ایجاد رنگ، بهترین نتیجه را به لحاظ حذف کدورت (کاهش 96 درصدی) از خود نشان می دهد. مطالعات آزمایشگاهی انجام شده برای این پساب پالایشگاهی نشان می دهد که ترکیب دو منعقد کننده ی پلی آلومینیم کلراید و فریک کلراید با نصف غلظت بهینه، کدروت پساب را به میزان 95 درصد کاهش داده و رنگ ناشی از فریک کلرید را نیز از بین می برد. اما استفاده از عامل وزنی خاک بنتونیت نتایج قابل قبولی به لحاظ حذف کدورت و همچنین از بین بردن رنگ ناشی از فریک کلراید نداشته و در مورد این پساب توصیه نمی گردد.